Besra Xanim, bi sere xwe bû. Li ber pencerê wê çong dabû erdê û rûniştibû. Di wê gavê da jî ji xwe dûr û dûr bibû. Dûr bibû, ji ber ku bi nişka va Ferzende Beg hatibû bîra wê. Zivistan û li... Read more
Dema wan dest bi xwarinê kir, got: “Li we halal û xweş be.” Di pey ra jî vegeriya xwesîka xwe û dît, hê ew li hewa û li ber sifrê cîh negirtiye. Got: “Dayê! Îca çima tu hê li ser piyan î. Mê... Read more
Asya Xanim, ji êla Sîpkan û qîza Hecî Ûsiv Paşayê Sîpkî bû. Jineke bedew û li ser rindiya wê jî peyv nebû te bikra. Heta bêjî rêzdar, maqûl û bi graniya xwe bû. Helbet, dema ku jina çê dayîk... Read more
Hevalê min ê hêja Welî Sebrî, Roman a xwe ya bi navê Yar û Mirad’ê ji min ra şandibû. Demek berê min ji bo xwendevanê Navkurd’ê beşa Xalid Beg weşandibû, nuha jî dest weşandina beşa Silêmanê... Read more
Sala ku qulingên Evdal berê xwe nedaya vî welatî û nehata, nebû. Wê salê nehatin û ji mêrg û zevî û gul û çîçegan xeyîdîn. Teyir û tuyîr, hev dinasin û xebera reş jî zû belav dibe. Ez nizani... Read more
Qey min berê xwe neda ewliyan û lava nekir. Îca min loqme neda. Min hawar û gazî nekir, Heqo. Tu dizanî û tu bibêje îca min ji van lîlikan hêstir nebarand û nerjand. Di rêka te da min hem be... Read more
Hêsîrî bû, berxo. Hêsîriya dinyayê li me barîbû û heke tu rabî heft roj û heft şevan qalê bikî jî dîsa tu nikarî bînî zimên û safî bikî. Ji ber şûrê Romiyan rev û xilasî nebû û yê mir, mir û... Read more
Ger ku tu bibî kelemê çavên neyaran îca neyar li te nade. Helbet, li te dide. Ew, ji merivan merivekî zana, aqilmend, xweyî daw û doz û bibiryar û rastgo bû. Li wî dan, dayîk bi gorî; li wî…... Read more
Mîrêm tu rabe sere xwe hilde Serê me Kurdan bi te bilinde Ne wexta te bû, tu çûbû gorê Te Kurd hiştin ber vê zilm û zorê Piştî xwendina vê çarînê dîsa vegeriya axaftina xwe. Got: “Weyy, la l... Read more
Pîrika Muhbê, nezanî çi bibêje. Xwe bi xwe got: “Himmm…Dêmeg, Xalid…!?” Got û di pey ra jî serê xwe kir ber xwe û xwe bi xwe fikirî, lê…? Na, wê dernexistibû û nedizanî kîjan Xalid e. Bi nav... Read more
