Kurdistana Başûr roj bi roj ber bi serxwebûnê diçe û ji îro va xewnên hemû Kurdan dixemilîne…
Kurdistana Rojava, an jî Kurdistana Binxetê jî di rêça Başûr da gavên gring davêje û mizgînîya serkevtinê dide…
Kurdistana Rojhilat bê deng e…
Li Kurdistana Bakûr agir dibare…
Kurdistana herî mezin Bakûr e, lê mixabin serkevtina wê jî pirsgirekeke mezin e.
Ji bo xilasbûna gelên bindest bihêztî û mezinahî tenê ne bese, ji bo wê alîkarîyeke navnetewî, an jî ya dewletek mezin lazim e.
Kurdên ku ji bo vê yekê dixwazin nimûneyek bibînin, bila ne pirr dûr ne jî pirr kûr binêrin. Tenê deh sal şûnda herin û li rewşa Iraqê û Kurdên Başûr binêrin. Kurdên Başûr ji destpêka avakirina Iraqê va dest bi şerê çekdarî kirin û carcaran mevzîyên gelek gring jî bi dest xistin, lê tu car bi ser neketin. Dewleta Iraqê kîngê biketa tengasîyê, bi alîkarîya dewletên cînar an jî bi piştgirîya hinek dewletên mezin dor li Kurdan digirt û wan difetisand.
Kingê Saddam û hinek dewletên cînar bi hevketin û dewletên mezîn biryara têkçûna Saddam girtin, wê gavê li Rojhilata Navîn dem û dewran guherî û hemû rîyên girtî ji bo Kurdan yekoyek vebûn…
Kî çi dibê bila bibê; heger alîkarîya Amerîka neba, îro, ne Kurdên Başûr dibûn xwedî dewlet, ne Barzani li Kurdistanê dibû Serok, ne jî Talabanî li Iraqê li ser postê Serokkomarîyê rûdinişt…
Li Kurdistana Rojava, hê zu be jî!, heger îro Xweserîya Demoqratîk hatibe îlankirin, ew jî bi saya lihevketina Surîyê ye û serkevtin û pêşveçûna wê jî dîsa bi alîkarî û parastina Amerîkayê va girêdayî ye…
Ji bo serkevtina PRNM Projeya Rojhilata Navîn a Mezin, duh dora Iraqê bû, îro dor dora Surîyê ye, sibê jî dor tê Îranê.
Bi têkçûna Saddam bi hezaran kes hatin kuştin, xêncî herêma Kurdan, hemû gund û bajarên Iraqê xirab bûn, hê jî li wan deveran bombe diteqin û xwîn wek ava çem diherike…
Kurdên Başûr ji çîyan daketin bajaran. Pirsgirekên navbera xwe dan alîkî û di bin ala rengin da bûn yek, îro jî di her xalên jîyanê da roj bi roj bihêz dibin û pêş da diçin.
Rewşa ku deh sal berê li Iraqê qewimîbû, îro li Surîyê dubare dibe. Li Kurdistana Rojava Kurd şahîyan lidardixin, li dewerên din Ereb şînê dikin. Xuyaye bi têkçûna Esed Kurdên Rojava jî wek yên Başûr bi ser dikevin û li vir jî ji bindestîya Ereban xilas dibin…
Wek tê zanîn, piştî Surîyê dor tê Îranê û wek Iraq û Surîyê nebe jî, li Îranê jî guhartinek mezin wê çêbe… Kurdên Rojhilatê jî wê ji bin bandora Farisan xilasbin…
Piştî Îranê jî bê nebê dor tê Tirkîyê…
Lê ez di wê bawerîiyê da me ku dor were Tirkîyê jî, li Tirkîyê çareserîya pirsa Kurd ancax bi awayekî demoqratîk ve tê halkirin. Gavên ku hata îro hatine avêtin, ewê ji îro şûn da jî roj bi roj zedê bibin, hata ku Tirkîye bibe welatek demoqrat , Kurd jî wek Tirkan bibin hemwelatîyên azad…
Ji ber ku di çavên dewletên mezin da ne Tirkîya wek Iraq, Surîye û Îran e, ne jî têkilîya Kurdên Bakûr û Tirkan wek têkilîya Kurd û Ereb û Farisan in..
Sedem vê yekê, bi şerê ku îro PKK li Şemzînan û derdora wî didomîne, ne dewleta Tirk têk diçe, ne jî li Kurdistana Bakûr Dewletek Federal tê îlankirin…
Mexsed, Xweserîya Demoqratîk jî nîne, lewra ew salek berê, li Amedê bê şer û bê ceng hatibû îlankirin…
Bîlakîs ev şer, di şertên îroyîn da zirarê dide pêşketinên Kurdistana Rojava ku li wir jî ji hêzên din zêdetir PKK zirarê dibîne…
Bi awayekî din mirov dikare bêje, agirê ku li Şemzînanê hatîye dadan, Amedê ronî nake, lê ew toz û dumana ku ji wir radibe, pêşî li tîrêja ku îro ber bi Qamişloyê va tê, digre…
08.08.2012
