Di dema zanîngehê da hevalek min ê karîzmatîk hebû. Em her roj bi hev ra ji wargeha xwendekaran derdiketin û diçûn zaningehê.
Di bin çengê me da pirtûkên dersê, di bin çengê wî da jî Kapîtal, pirtûka Karl Marx a bi nav û deng…
Li zanîngehê em beşdarî dersê dibûn, ew li derva dima. Carcaran xwe şaş bikira û bi me ra biketaba hundir jî, heta dawîyê nedisekinî. Hêdîka ji cîhê xwe radibû, ji dersxanê derdiket û diçû li kantînê rûdinişt.
Berê Kapîtal a Karl Marx ji bin çengê xwe derdixist û dadanî ser masê, pişt ra jî qelûna xwe…
Qeluna xwe tijî titûn dikir û di nav lêvên xwe da bi cîh dikir, hestê muxtaran ji berika xwe derdixist û qelûn dadida. Pê ra li derdora xwe dinêrî û gurmik li qelûnê dixist. Dûyê qelûna wî û bîhna titûna wî li hemû baxçeyê zanîngehê belav dibû…
Carcaran em bi ser diketin û me jê ra digot; „hevalo, madem tu nakevî dersê, tiştên ku em hîn dibin em ji te ra bi kurtayî bêjin, tiştê ku tu ji Kapîtalê fêr dibî, tu ji me ra bi kurtayî bêje. Bi wî awayî tu ji dersê şûnda namînî, em jî ji îlmê Marx…“
Dikenya û bi dengek nivs bersiva me dida û digot; „Bila di navbera min û we da bimîne û ji kesî ra nebêjin. Ez Kapîtalê naxwînim ku tiştek jê fahm bikim, dû ra ji we ra bêjim, tenê ji bo karîzmayê bi xwe ra digerînim“.
Ez bawerim, mesela nivîs û wêneyên di facebookê da tên ecibandin û parvekerinê jî wek mesela hevalê min e.
Çend roj berê min di facebookê da nivîseke xwe parva kir. Di ser parvakirina min ra hê sanîyek derbas nebibû, min nihêrî ku yekî parvakirina min ecibandîye.
Şûnda vegerîyam ser demnameya xwe, min dît ku kesê ku nivîs ecibandîye, xwarzîya min e. Bi rastî, li alîki kêfxweş bûm, ku xwarzîya min jxwendekar nivîsa xalê xwe xwandîye û serda jî ecibandîye. Li alîkî jî ketim şikê, ku gelo xwarzîya min di nav sanîyekî da çawa nivîsa min a dirêj xwendîye?
Bi lez û bez min çend peyv le dû hev rêzkir, wek peyam jê ra şand û pirsî; „keçê te çawa di nav sanîyekî da nivîsa min xwend û eciband?“
Ew online bû, di heman xulekê da bersiva min da û got; „xalo min nivîsa te hata dawîyê nexwand, tenê ser nivîs û spota wî li min xweş hat, min jî girt eciband“.
Sedem wê yekê min carek din jê ra peyamek şand û tê da got; „dest ji karê xwe berde, nivîsa min ji serî da heta dawîyê bixwîne. Heger nivîs bi rastî li te xweş hat, wî bi hevalên xwe ra jî parva bike. Li te xweş nehat jî ecibandina xwe şunda bigre û carek din jî nivîsen tu kesî jî bê xwendin neecibîne.“
Di ser wê rojê ra 15 roj derbas bû, lê ji xwarzîya min hê jî dengek derneket. Ya hê nivîsa min nexwendîye ya jî xwend, lê xweş nehatîye, ku bi kesî ra parva nekirîye…
Qasî ku ez dizanim, hevalê minê hêja Fehim Işik jî demek berê li ser parvekirina nivîsan hinek tişt nivîsandibû. Fehîm di nivîsa xwe da gilî û gazinê xwe ji me hemûyan dikir û digot; „ez bi zimanê Kurdî û Tirkî gelek nivîsan parva dikim. Yên bi Kurdî kêm, yên bi Tirkî jî zêde tên ecibandin û parvakirin“.
Ev jî rastîyeke din e.
Ez bawerim ne ku tenê di facebookê da, di rojname û kovaran da jî gor nivîsên bi Tirkî, yên bi Kurdî bêtir kêm tên xwendin. Di bazara pirtûkan da jî ev mijar wusa ye.
Pirtûkên bi zimanê Kurdî hatine nivîsandin, gor yên bi Tirkî hem kêm tên çapkirin, hem jî kêm tên firotin. Ev derdê me yê girane û dermanê wê jî hê nehatîye dîtin!…
Lê di facebookê da rewş tew cuda ye. Piranîya kesên ku di wê dinya rawêjî da digerin, derdên wan ne xwendin ne jî nivîsandin e. Dinihêrin, ku gelo kê çi kirîye ya jî kê ji kê ra daye xebera, kî li pê kî diçe, kê wêneyê kê parvekirî ye hwd?
Pişt ra jî bi yek nirqûçandinek va parvakirinên hinek hevalên xwe diecibînin û bi wî awayî xwendevanîya xwe û zanayî ya xwe ravayê dost û hevalên xwe didin. Bi dileke şa û bi serkeftî ji dinya sanal derdikevin û vedigerin ser dinya xwe ya rasteqîn…
Loma ez hergav dibêjim, hevalên ku parvekirin û ecibandina nivîsên xwe wek min kêm dibînin, bila xem nekin. Weke min bifikirin û ber dilê xwe bidin…
Ez bi xwe zêde tiştan parva nakim. Xêncî nivîsên xwe, carcaran jî kilamek ya jî hinek nivîsên ku di malpera Navkurdê da diweşînim, wan, bi heval û hogirên xwe ra di facebookê da jî parva dikim.
Yên ku wan dixwînin û pişt ra jî diecibînin, ji wan ra dibêjim malî ava û li kar û barê xwe dinêrim.
17.10.2012
ikramoguz@navkurd.eu