Mirin peyvekî sar e.
Mirov ti car naxwaze wê peyvê bi hêsanî bi kar bîne.
Axaftin û nivîsandina lê pê mirina heval û dostan jî karekî zor û zehmet e.
Ji devê mirov ne peyvek bi hêsanî derdikeve, ne jî dest diçe pênûsê.
Peyv di qirika mirov da dimînin û li pêy hev dibin glok…
Tilî diricifin û pênûs ji destê miroiv da dikeve xarê…
Mixabîn mirov çiqas ji mirinê dûr bisekine û neyne bîra xwe jî, nikare xwe jê dûr bîxîne…
Herwiha li dijberî mirinê nikare dost û hevalên xwe jî biparze.
Wek bûyîn û jîyan, mirin jî zagoneke ji zagonên xwezayê yê…
Loma wek hemû zindîyên li rû dinyayê, mirov jî zû ya jî dereng, rojekpêşwazîyê li ezraîl dike û ji mirinê nafilite.
Hevalê min ê hêja, dostê minê bi rûmet û qedirbilind Ali Riza Sever jî ji mirina sar xilas nebû.
Du sal berê nexwaşîya pençeşêrê bi pêsîra wî girt û roj bi roj kezeba wî heland.
Li dijî wê nexweşîya xwe ya giran du salên dûr û dirêj ber xwe da…
Alî Riza ji mirin û nexwaşîyê neditirsîya.
Herdem rûken û dilgerm bû.
Bi ken û henek tinazê xwe bi mirinê dikir û gor dilê xwe dijîya.
Li ser pirsgirêkên piçûk ên rojane zêde nedisekinî û wan ji xwe ra nedikir xem.
Di jîyana xwe ya rengîn li bextewarîyê digerîya û roj û şevên xwe bi ken û henakan va derbas dikir.
Di dem û rojên tengasîyê da jî ken ji rûyê wî kêm nedibûn…
Mixabin çend roj berê, roja 14ê Adarê ew ji welatê xwe, ji axa bav û kalên xwe dûr, li xerîbîyê, ji dost û hevalên xwe û ji malbat û hezkirîyên xwe xatir xwest û ji vê diyayê koçber bû.
Em li paş xwe, li ser ser erdê xalî hîştin û ber bi ezmanan firîya…
Em bi çûyîna wî ra xemgîn in.
Jiber ku Alî Riza berî hertiştî kurdekî welatparêz, însanekî mirovhiz, hevalekî ji dil û dostekî dilsoz bû.
Di jîyana xwe da herdem rûken û dilgerm…
Zar û zimanê wî yek, di dilê wî da cîhê xirabîyê tune bû.
Gotina xwe ya rast, di bin her şert û mercan da, bê tirs û bê xof dianî ziman…
Di jîyana xwe rojane û di karên xwe yên sîyasî da ji rastîyê dûr nediket û ji rastîya xwe tu car tavîz nedida…
Hezarcar mixabin, nexweşîya giran pêsîra wî ber neda û wî ji zû va ji me qetand.
Lê em ti car rûkenîya wî, ken û henekên wî ji bîr nakin…
19.03.2014
ikramoguz@navkurd.eu